با سلام خدمت شما بازديدكننده گرامي ، خوش آمدید
به سایت من . لطفا براي هرچه بهتر شدن مطالب اين
وب سایت ، ما را از نظرات و پيشنهادات خود آگاه سازيد
و به ما را در بهتر شدن كيفيت مطالب ياري کنید.
مطمـئن باش که خداوند تو را عاشقانه دوست دارد ؛چون در هر بهار برايت گل مي فرستد و هرروز صبح آفتاب را به تو هديه مي کند..به ياد داشته باش که پروردگار عالم با اين که مي تواند در هر جائي از دنيا باشد ،قلــب تو را انتخاب کرده و تنها اوست که هر وقت بخواهي چيزي بگوئي ، گوش مي کند...
شعاع مهربانیت را روز به روز زیادتر کن آنقدر که روزی بتوانی همه را در آن جای دهی آن وقت تا خدا فاصله ای نیست
فرزند وطن ،آتیه ساز کشور شنیدم در انشای سال گذشته ات نوشته ای : اززمانی که بیاد دارم پدرم دارای موی سفید بود و شبها در ساعات مختلف بعد از سرفه های زیاداز خواب بیدار می شود دیگر خوابش نمی برد، هرچند که بعضی از ایام عصبی می شود ولی مرد دنیا دیده ، باتجربه ، فهیم و دوست داشتنی است و به نظرم می رسد که پیری زود رس دارد. اما
مرد: به نام نامی یزدان تورا من برگزیدم از میان این همه خوبان برای زیستن . با تو میان این گواهان بر لب آرم این سخن : با تو وفادار توخواهم بود در هر لحظه و هر جا . پذیرا میشوی آیا؟
عروس: پذیرا می شوم مهر تورا از جان . هم اکنون باز میگویم میان انجمن با تو: وفاردار تو خواهم بود در هر دم ،هر جا . با اجازه پدرم
بهترین راه برای شاد بودن این است که از خصوصیات افراد شاد پیروی کنید، یکی از راه های شاد بودن ، توجه به آدم های اطراف است چون ما ۹۰ درصد وقت مان در ارتباط با دیگران می گذرد و اگر مهارت ارتباط بادیگران و درک آنها را نداشته باشیم ، نمی توانیم شاد زندگی کنیم.به همین سادگی ، شما باید سعی کنید افرادی را که با آن ها در تماس هستید کاملاً بشناسید ، به حرف آنها گوش کنید، به آن ها احترام بگذارید ، با صداقت با آن ها صحبت کنید ، تشویق شان کنید ، از آن ها حمایت کنید و درباره تفاوت ها و اختلاف نظرهایتان گفت وگوکنید . اما واقعیت این است که رعایت کردن این هفت عادت در تمام زندگی به همین آسانی ها هم که فکر می کنید نیست.
ادامه تاریخه دیزج خلیل: جکسن آمریکایی در سال 1382ه ش به ایران آمده و در مورد دیزج خلیل نوشته موقع آمدن به ایران از طرف خوی و مرند و صوفیان به تبریز آمدم و موفع برگشت از منطقه شبستر عبور کردم سب را بین را ، دردیزج خلیل و تسوج بیتوته کردیم.ادوارد براون نیزمی نویسد: روز دیگر به قصبه دیزج خلیل رسیدیم که میزبان ما در آن قصبه یک دسته گل به ما تعارف کرد و این نشانگر این بود که آنان قبلا هم با افراد اروپایی برخورد داشته اند.
ژوبیر پیر در سفرنامه(مسافرت در ارمنستان و ایران) می آورد که کوتاه ترین راه که مارا به تبریز می رساندراه تسوج-دیزج خلیل بودو موقع برگشت برای فرار از گرما در منطقه شبستر به دیزج خلیل رسیدیم که در 20 کیلومتری آجی چای قرار دارد.
برابر اسناد تاریخی محمد علی میرزا فرزند مظفرالدین شاه به همراه خانواده اش به دیزج خلیل علیا برای استراحت آمده و در منزل حاج قربانعلی مدتی اتراق نموده است.
آیا دیدن تصاویر سال ها برای شما به گذشته نمی برد ؟ حداقل تکنولوژی سال های پیشین را نشان میدهد یا نوع پوشش آن روزگاران رایاد آوری می کند . هیچ نباشد شباهت های ظاهری خود را با گذشتگا ن مقایسه میکنی و موضوعی می شود برای شروع یک صحبت جدید و متعاقب آن یاد آوری خاطرات نسل های دیروزی و نهایت ریشه های خود را می یابی و به دیگران فخر می فروشی که من بی ریشه نیستم . اجداد من افراد امی نبودند .پس دوستانه می نویسم که با افراد مسن فامیل و هم محلی در مورد ریه های خانوادگی خود صحبت کن و خلاصه یافته هایت را به فرزندانت منتقل کن تا نیاید روزگاری که وقتی از کنار هم می گذرید بگویید : مثل اینکه آن رهگذر را میشناسم.
تصویر مربوط است به سال 1308 خورشیدی=جمادی الاول 1348=4تشرین 1929 استانبول
سمت راست آقای مشد آغا محمد ملازاده و سمت چپ آقای محمد حسین زکریازاده
شرف ؛ پاكدامني و آزادگي مهمترين عناصر شخصيتي يك دختر ترك آزربايجاني را تشكيل ميدهند.اين پاكدامني و آزادگي نمودهاي بسيار زيبايي در فولكلور و فرهنگ آذربايجان داشته است.يكي از اوجهاي بروز شرافت را ميتوان داستان ساراي ناميد.. قضيه از اينجا شروع ميشود كه در كنار رودخانه ي آرپا چايي كه در آذربايجان جاريست و اين رود از شعبه هاي قيزيل اؤزن ميباشد در يكي از دهات دختري ساري تللي(گيسو طلا) و آلا گؤز(چشم شهلا) به دنيا مي آيد.پدر و مادرش نام اين دختر را ساراي كه در تركي آزري تحليل يافته ساري آي(ماه زرد) ميباشد ميگذارند.سارايِ داستان در طبيعت آذربايجان پرورش مي يابد و دختري ماه رو ميشود.بزرگان ده ساراي را به پسري به نام خان چوبان نامزد ميكنند. روزي چشم خان ده به سارا ميافتد. خان ، پدر ساراي را فرا ميخواند و ازاو ميخواهد كه ساراي را به عقد او در آورد.پدر ساراي كه مرد ريش سفيدي بود و به خان چوبان قول مردانه داده بود و مصداق آتاسؤزي(ضرب المثل) آذربايجاني:(كيشي توپوردوغون يالاماز) پيشنهاد خان ده را رد ميكند.خلاصه از خان اصرار و از پدر انكار.
و در اين موقع است كه خان متوسل به زور شده و او را مورد ضرب و شتم قرارداده و ساراي را تهديد ميكند كه در صورت سربازدن از خواسته ئ خان ديگر پدر خود را نخواهد ديد چون او پدرش را خواهد كشت.ساراي كه به جز پدر كسي را نداشت و نميتوانست رنج و عذابش را ببيند بر خلاف علاقه ئ وافرش به خان چوبان و قولي كه به او داده بود علی الظاهرتن به خواسته ئ خان ظالم داد.کسی نمیدانست او یک مبارز است.
و روزي كه ساراي گفت كه آماده ازدواج با خان ميباشدهمه از اين تصميم او متحير شدند ولي او چاره اي جز اين نداشت چون او شير دختر ترك آذري بود و پاكدامن.
وساراي به دنبال خان راهي شد اما در راه تنش را به آب جاري آرپا چاي سپرد و خود را جاودانه ساخت.
آرپا چایی آشدی داشدیسئل سارانی آلدی قاشدی
جوت باجی نین گؤزو یاشدیهر گؤر‌نين گؤزو ياشدي
آپاردی سئللر سارانـــی بیـــــــــــراوجا بویلی بالانی بير آلا گؤزلو بالاني
گئدین دئیین خان چوباناگلمه سین بــو ایـــــل موغانا
به احترام دوستان وبنا به توصیه عزیزان مجموعه وبلاگ در روز جاری 10/6/92 به طور کلی بازنگری ، قهرست نویسی وردیف بندی شد و تصاویر مربوطه هر نوشته در فرصت بعدی آپلود خواهد شد.
می دانم که خاطرات متعددی از کدخدا،خانه انصاف، برق کشی ، آبرسانی ، سپاه بهداشت و سپاه ترویج و سرباز گیری ژاندارم ها ، آسیاب قدیم و جدید و موتور آب ومراسم عزاداری محرم و ایام ماه مبارک رمضان و عروسی ها و ...داری ولی من خاطراتم را به اختصار می نویسم تا تو عزیز تکمیل نمایی.
-زندگی میکارد مرگ درو میکند. - - به حال مسافری اشک میریزم که مرگ در مقصد انتظارش را میکشد.
- آدم تنبل شنیدن صدای پای دیگران را به صدای پای خودش ترجیح میدهد.
- عاشق شمشیری هستم که آرزوی آلوده شدن به خون را به گور برد.
- - دود و خاکستر فرزندان اتش هستند که با هم سازگاری ندارند.
تنها سفیدی که از سرما سیاه نمیشود برف است.
- قلب آب , حجله ی هماغوشی قطرات باران است.
- آدم شنوا و ناشنوا سکوت را یکسان میشنودند.
- - ستارگان کارنامه ی شب را لبریز از صفر میکنند.
- چون آب هزینه ی کاشتن و درو کردن ندارد ارزشش از نان کم تر است
تنها سفیدی که از سرما سیاه نمیشود برف است.
- قلب آب , حجله ی هماغوشی قطرات باران است.
- آدم شنوا و ناشنوا سکوت را یکسان میشنودند.
- - ستارگان کارنامه ی شب را لبریز از صفر میکنند.
- چون آب هزینه ی کاشتن و درو کردن ندارد ارزشش از نان کم تر است
سال 1391را برایت سالی نیکو و پر مهر می خواهم و زیادی عمق دید و وسع دید .در نامه ات به مطالبی برخورد کردم که جای تامل داشت و علاقه مندی ات را به حقایق دیدم و مسرور شدم که هنوز افرادی هستند که حقایق را از واقعیات تفکیک می کنند و جو زده نشده و امنیت ملی را در مسایل کشور و سیاست لحاظ می کنند .اعمال هرکس را فقط با خودش می سنجند و فرزندان و فامیل فرد را ملاک قرارنداده و تفکرش متاثر از عواطفشان نیست بلکه پازل ها را می چینند و سخن پخته می گویند.
در مورد اینکه چند سوال در مورد یکی از افراد متدین و موثر در نظام سوال کرده بودی ، خواستم با توجه به مطالب پاراگراف اول و اینکه اهل مطالعه و تاریخ هستی به اختصار مواردی را اشاره کنم . اول عرض کنم که به هیچ وجه قکر قیاس نکن که من چنین نظری ندارم ، هدفم از اوردن نکات تاریخی قیاس فرد مورد نظر با ائمه علیهم السلام نیست . می دانی چه شد در مسجد مدینه از وصیت پیامبر ص جلوگیری کردند ، چرا درختی که فاطمه س زیر آن بعد از زیارت شهدا احد استراحت می کرد را بریدند، چرا مسلمان و نماز خوان بودن علی ع بعد ازترور در مسجد بر مردم آشکار شد، چراتابوت اما م دوم را تیرباران و برادرش را قربت الی الله به شهادت رساندند و چراتلاش شد ابوذر و سلمان و مقداد و... را خواستند از علی دور نمایندو چرا های بی نهایت تاریخی ، و اکثریت مردم به قول امروزی ها ککشان هم نگزید ؟تنها یک دلیل داشت بی بصیرتی مردم که دشمنان قسم خورده را جری تر کرد تا ازتبلیغات روانی در راستای اهدافشان بهره کافی و وافی ببرند و مذهب را علیه مذهب بکار بگیرند.
اگر شخصی به ولایت فقیه معتقد باشد به ولایت نسبی یا ولایت مطلقه فرقی نمی کند ، خود را مرید و ولایت را مراد خواهد دانست و بین مرید و مراد غیر معصوم ،اشکال کردن می تواند وجود داشته باشد و اگر مرید اشکال ننمود دال بر پذیرش مطلقه است پس چگونه است که ولایت حکم ریاست و عضویت فردی را در محل حساس تائید و تمدید نماید و در طول سخنرانی ها سخنی بر بدی و علیه فرد مراند ولی مرید دایم دنبال تکذیب و تضعیف فرد مورد اعتماد مراد نماید، اگر ولایت با کسی تسامح و تساهل دارد که نیاز به اشکال دارد و مرید باید در راستای تعالی مراد این اشکال را مطرح نماید و اگر چنین اشکالی وارد نیست پس این مرید همان نادان دوست است که تیشه بر ریشه ولایت و مراد می زند ولی خود را بسیجی تر از بیسیجی می داند ،فرد مورد سوال شما کسی است که حاضر شد آبروی خود را در پذیرش قطعنامه خاتمه چنگ معامله نماید ولی امام رحمه الله این اجازه را نداد و خود جام زهر را پذیرفت ،این فرد نگاه عمیق و وسیعی از دوران جوانی به ویژه در انقلاب و جنگ وبعد از جنگ به امنیت ملی کشور و مسلمین داشته و دارد.
ولی عده ای دوست کم بصیرت به دلیل نا آگاهی از امنیت ملی عاشقانه بر علیه او تبلیغ میکنند و هیچ نیم نگاهی هم نمی کنند که این عمل آنها زیر سوال بردن ولایت و تلاش برای تضعیف افراد مورد اعتماد ولایت و مراد هستند. به قول بعضی از علما آشکار گفتن خیلی از تلاش ها و نتایج تلاش های افراد به مصلحت نیست و امیدوارم با مطالعه و کاشی کردن چند چیز کنار همدیگر ( اعتماد رهبری به فرد ،عملکرد دوست بی بصیرت ، تبلیغات دشمن ،جایگاه امنیت ملی ،تاریخ)بتوانی به حقایقی دست یابی که جرات کفتن آن یافته با دیگران را نداشته باشی .در پایان آرزوی طول عمر بر رهبری و دوستان رهبری و شما دوست عزیز و همچنین رسیدن امت به یک امنیت ملی متناسب و دستیابی نااگاهان به بصیرت را دارم ، منتظرنامه وکلام های زیبایت هستم. بیک بابا
تفکر چیست خواجه عبدالله انصاری در کتاب منازل السائرین، می گوید : تفکر جستجو نمودن بصیرت است برای رسیدن به مقصود و نتیجه.
ایام به خیر و به شادی و همسر و فرزندانت نیز در کمال سلامت و شادکامی
نامه پر از مهر و محبتت را امروز دریافت کردم و ازاینکه نامه قبلی مرا به عنوان راهنما مطرح کرده بودی نشانگر کمال لطف شما نسبت به جملات غیر تخصصی بنده بود در هر صورت ازاینکه آمار هایی را برایم فرستاده بودی مطالعه کردم ولی نتوانستم تمام آنها را تایید کنم بله در سال 57 فقط1% روستا ها آب و برق داشت ولی امروز وجود 1% از این روستا ها برای ما عیب است چون در دهه اول و دوم ضمن اداره جنگ توانستیم درصد های بالایی را در این رابطه پیش ببریم ولی روند صعودی آن کاهش گرفت و اگر نبود چهاد دانشجویی احتمالا این روند ثابت می ماند هنوز با این افتخارات کلی ، مدارس کپر نشین ما ،روستا هایی که هیچ امکانات ندارند را می بینیم و این ضعف است هرچند که این روستا ها در تولید ممکن است سهمی مطرح نداشته باشند ولی برای دادن رای به درد خواهند خورد پس اینگونه فکر های بیخودی نکن.
در مورد رفاهیات و سهام عدالت و یارانه ها سخن رانده بودی و اندر مزایای آنها که موافق بعضی از مطالب بودم ولی احساس کردم خدای ناکرده طمعی بر این کار داری و تصمصم به انجام مطالعات عمیق نداری. مرد مومن می توانستی با مقداری مطالعه عمیق تر بدانی که همین مبلغ را می توانستی در ارتباط با بیمه عمومی ، افزایش سهم سلامت ،بکار بگیری تا هم ایجاد نتظار بیخودی در مردم بوجود نمی آوردی ، هم سرمایه در در اختیار می ماند و هم هزینه های درمان کاهش می یافت و شادابی اجتماعیت نیز بالا بود و برگشت سرمایه گذاری های بیمه ای نیز برای خودت بودیا اصلا صدایش را در نمی آوردی.از طرفی بیماران از ترس هزینه های گزاف از درمان پزشکی به خود درمانی نمی پرداختند و هزینه های درمان افزایش نمی یافت.
در عجبم از اینکه نوشته بودی که در ورزش مشکل داری ، مگر دلالی ها کمرنگ شده یا اعتبارات میلیاردی که از چیب مبارک ما و ازبیت المال تحت عنوان ایجاد شادابی در جامعه از جیب ما برداشتی پاسخگو نیست ، مقداری واسطه گری را کم کن و مقدار زیادی هم خودت را با اروپاییان و ... مقایسه نکن چون نه مردم تو اروپایی اند و نه سیاست های تو ، چرا تصمصم گرفتی فقط ورزش ووسیمینار ها ی آنچنانی که نتیجه ای هم در پی ندارد را برای خود الگوی مقایسه ای قرار دهی و مسافرت های بی خاصیت خارجی را ملاک بدهی ، مقداری اقتصادی و اصولی فکر کن اگر برای عموم افرادت هم سرمایه گذاری نمی کنی نکن فقط و فقط دروغ نگو ، کلنگ های بی خودی نزن ، پروژه های مطالعه نشده افتتاح نکن ، طرح های گذر از بحرانت را کم کن و به طرح های مطالعه شده بپرداز و زیر ساخت ها را همگام با توانمندی ها به جلو ببر ، خود را فرزند شاهنامه خوانده ای اگر از شاهنامه فقط تفکر شاهانه را فهمیده ای که صد حیف بر تو ، سعی کن تفکرات مشاورین معقول و منطقی را زنده کنی آن موقع دیگران تورا فرزند شاهنامه خواهند خواند از طرفی سعی کن خود را نه فرزند بلکه رهرو اسلام بدانی و در این ارتباط شروع به فرا گیری کنی ولی این تفکرات را برای فروش و اهداف شخصی و گروهی به رخ نکش.
به سابقه ات در چبهه و جنگ و انقلاب اشاره کرد بودی و اینکه ................... فقط می گویم برو بابا کشکت را به ساب ، تو همانی که حقوق ماهیانه ات را در سنگر و در جعبه مهمات و در دسترس قرار می دادی و میگفتی بچه ها هرکس خواست از این پول استفاده کند اگر داشت بر گرداند اگر نداشت حلال و د رمقابلش یک صلوات بفرستند.
ولی نمی دانم چی شد که خود را باختی ، در جمع دوستان دیگر محبوبیت چندانی نداری ، محبوبیت ظاهری را وللش، دوستان ریادی هنوز از همان همسنگران هستند که به همان حال و هوای گذشته هستند و الحمدالله وضعیت مالی خوبی دارند ولی غیرت و ایمان و باورهایشان نیز هر روز تقویت شده است و هنوز در هم در جمع های ماهیانه می آیند و ضمن یاد آوری گذشته و تعریف وضعیت موجود ، دلخوشی می کنند و سر فرصت قرصشان را نیز می خورندو کپسول اکسیژنشان را پر می کنند و اگر بدنشان خارش داشت به جای پماد سنگر ، پماد های ضد حساسیت شیمیایی می مالند. سفارش می کنم مقداری به خود برگرد و نگاهی به تاریخ بینداز و عبرت بگیر تا دیر نشده و نباختی .
بیا در جمع ، تاریخ در آینده قضاوت خواهد کردو ممکن است از همدیگر شرمنده باشیم ولی برای جبران صورت مسله را پاک کنیم و جناحبندی درست کنیم تا خیلی از حقایق زیر این جناح بازی ها مخفی شوند و عده ای از ساده لوح نیز دورما جمع شوند.
این حرفها از طرف من و کسانی است که تاریخ را خوانده و آینده را پیش بینی می کنند و هدفشان پریشان نشدن جمع دوستان است و برگشت به روز هایی که هدف ها ی مقدسی را در سر می پروراندیم ، ولایت را چراغ راه می دانستیم ،تاریخ را پنبه زن می پنداشتیم و اینکه آیندگان در مورد ما قضاوت خواهند کرد. در بحران ها همانند شیران در حرکت بودیم ،اگر تو امروز نمی توانی ، حداقل به سفارش حضرت علی همانند شتر دوساله باش که نتوانند از تو شیری بدوشند و نتوانند بار گیری کنند.راستی دیدی که در مراسم سالگرد انقلاب عده ای تحت عنوان بزرگداشت تصویر امام ساختند و او را از هواپیما پیاده کردند و دو طرفش را گرفتند و راه بردند و در کنار دیوار نشاندند و خود بر کنار او نشستند و بانگ انالحق می زدند این همان تفکری است که ارزش های این مرد را کمرنگ کند و سوژه درست می کنند ولی با نام انقلاب و ب بهانه انقلاب .وصیت نامه و فرمان 8 ماده ای او فراموش شود مشکلی نیست ، ما باید با استفده از این مراسمات برای خود آبرویی کسب کنیم تا مقامی بدست آوریم و عده ای نیز هلهله کنند . می دانم که هنوز از این حرفها به درد می آیی نوشتم ، می دانم که اهل مقایسه ای خواستم مقایسه کنی حرکت اول ظهور اسلام را با انقلاب و اینکه هنوز بند های کفن حضرت رسول (ص) از هم نگسسته بود که فرزندش را به قربانگاه دعوت کردند و قربه الی الله کردند آن کاری که نمی بایست می کردند. بیک بابا
مدتی بود نامه ای از تو دریافت نکرده بودم و دلنگران بودم فکر می کردم مشکلی برایت پیش آمده که من بی اطلاع هستم ، آدرس جدید را نداشتم ولی از طریق دوستان شنیدم در اقتصاد وارد شده ای دیگر گذشته ها و دوستان فراموشت شده اند و در کار واردات و صادراتی ، مطمئنم که تو در هرکاری وارد بشوی امنیت ملی کشورت را فراموش نمی کنی و همه چیز را با منظور نمودن موضوع حساس امنیت ملی ادامه می دهی .
نوشته بودی که برای تامین امنیت ملی در حال حاضر در عراق سرمایه گذاری کردی و بنا به مصالح دیگر پیگیر در یافت خسارت جنگی نیستی تا خدای نکرده ضررر اقتصادی نکنی ، در امور ورزش هم وارد شدی و قراردادهای آنچنانی بسته ای تا بتوانی با استفاده از تجربه و تکنولوژی بغدادی ها ورزش را تکان بدهی و این اخلاقیات فاسد باشگاهی را اعم از فساد در خرید و فروش بازیکن ، برد و باخت های پولی ، حرفهای نازیبای تماشاگران و ... را تحت تاثیر قرار دهی ولی نمی دانم که وارد کردن میوه از ترکیه و چای از هند و برنج از پاکستان و .......را چگونه در امنیت ملی توجیه می کنی ولی با بیسوادی خودم دریافتم که تولید کنندگان ما باید زبان های خارجی را یاد بگیرند و زحمت تولید و فکر را بخود راه ندهند و به سهولت در بحث دلالگری وارد شوند تا اجناس سایرین را در بین مردم توزیع کنند و این امر اثرات مثبتی دارد چون مغازه و کارگاه های خود را می توانند به انبارداران اجاره دهند و مالیا ت بر در امدشان جایی ثبت نشود و ضمن تفریح و توریست بازی به در امد های کلانی برسند واقعا بر فکر تو آفرین می گوییم که انسان ها را به آسایش می رسانی.
اون همسنگر قدیمی مان عنوان کرد که امور گدایان و دست فروش ها ی مترو و بی آرتی و خیابان ها را برنامه ریزی مناسبی کردی و همانند چراغ های چهار راه ها زمانبندی نموده ای و هرکس باید در ساعت خاصی و در محل انتخاب شده حضور داشته باشد واقعا تو باید در امور کلان برنامه ریزی و بودجه ریزی بکار گرفته شود ، برای اطلاع عرض می کنم که تعدادی از این گدایان و دست فروش ها مثل سایرین هنوز نسبت به پوشیدن لباس های تمیز و اطو کشیده عادت نکرده اند نیاز است آنها را در مرحله اول تذکر بدهی در غیر اینصورت می توانی از رفتن به مرخصی منعشان کنی تا شخصیت اجتماعی مان لکه دار نشودو تولید ناخالصمان پایین نیاید.
من هدفم راهنمایی نیست تو خود راهنمایی ولی من باب افاضه فضل عرض کردم ، همین صداقت تو باعث شیفتگی من شده چون مثل بعضی ها طوری حرف نمی زنی که مجبور به ارسال تاییدیه و تکذیبیه بشوی و یا بهانه های سیاسی بر انجام نشدن یک سری از امور بتراشی و نان سفره ما را با سیاست قاتوق نمی کنی ولی این را مد نظر داشته باش که چند جمله کلیدی از مسایل سیاسی را یاد بگیر و در موبایلت ذخیره کن تا در زمان های ضروری بتوانی از آنها به عنوان عملیات روانی برای رهایی از پاسخ دهی استفاده کنی .
نوشته بودی بازار ارز و طلا در امور تو تاثیری نداشته که خوشحال شدم که توانسته ای به نحوی نقب زنی کنی که دلار و ارز مورد نیازت برابر روش به قیمت دولتی آماده شود و به قیمت آزاد به فروشی و سکه هاییی که به عنوان هدیه تهیه می کنی با همان قیمت بازار آزاد باشد و سکه هایی که می خری با قیمت واقعی . خوب توانستی سال ها با کارهای روانی این موضوع را مدیریت کنی ولی حواست باشد این عملیات ها زمان مصرفشان به پایان رسیده و در حال حاضر پاسخگو نیستند ، هرکس اعتراضی نمود بگو مصالح اینگونه ایجاب می کند و ازگفتن دلایل بنا به مصالح پرهیز کن . بدان که کسی جرات سوال نخواهد داشت.چند مطلب عمومی را برای مشغول کردن اذهان برایت می فرستم تا در دم دستت باشد بیشتر در ارایه مطالب حول این محورها به چرخ: ترافیک تهران واقعا معضل بزرگی است و طرح هایی برایش داریم ، الودگی هوای شهر های بزرگ به حد قابل توجهی رسیده و باید دعا کنید بادی بیاید، بازار بورس از رشد خوبی برخوردبود یادت باشد در در دادن آمار و اطلاعات هیچ موقع به تاریخ خاصی اشاره نکن، مترو نیاز به واکن های جدید دارد، دانشگاه آزاد چنان است و چنین ،ادامه اتوبان امام علی ترافیک را سبکتر خواهد کرد، حجاب در کشور نیاز به بازنگری دارد،در سمینار فلان در این رابطه نشست خواهیم داشت ، ماشین های هوو مشکل دارند ، لنت ترمز ها آزبست دارندودر هر چند از کلماتت بعضی از کشورهای جهان یکم را هم مقصر جلوه بده تا نگویند وابسته ای یا تو مدیریت نداری ، جو را بسنج ببین چه چیزی را علاقمند هستند سریع یک پوین غیر عملی برایشان وعده بده از کجا معلوم در جلسه بعدی کسی حواسش به این وعده باشد و در صورت سوال نیز می توانی حریف ات را مقصر جلوه بدهی که هم فال است و هم تماشا.
زیاد وقتت را گرفتم و فرصت پرسیدن حال و احوال عیالات نشد ولی همینکه نوشته بودی هریک از بستگان را در جایی سازماندهی کردی و یک مشاور متخصص برایشان گذاشته ای خوشحال شدم ولی از گذاشتن مشاور متخصص متعجب شدم چون با ایده اقتصادی و سیاسی مغایرت دارد و لازم است یک اطلاعاتی برایم بدهی ، همین بستگان غیر متخصص را به همراه چند تن از ... را برای مطالعات مختلف به مسافرت چند روزه به کشور های همجوار و یا آنتالیا بفرست خود بخود ایچاد اطمینان در طرفین معامله می کند و کلاس دارد.هدیه های مخصوص به منشی های زیبایتان تقدیم کنید و به خانواده هم سلام برسان منتظر نامه ات هستم.
تنها یک سفارش برادرانه : در کارهایت از ولایت و رهبری و شهدا خرج نکن هرچند که خیلی سخت است و ولایت شعارنیز مباش .پایبندی به همین یک سفارش می تواند عامل ادامه دوستی منو تو باشد و راه نجات هر دویمان. این پیوند را سست نکن.
مقداری سلام به گرمی آفتاب بعد از ظهر جنوب را همراه چل چراغ شبهای کویردر جعبه مهمات شکسته برایت میفرستم تا زحمت بسته بندی و حمل آنها را تحمل کنم باشد که مقبول دوست باشد.
دوست داشتم کلماتی در مورد نخل هایتان بنویسم ولی رسای قلم نداشتم پس مزاح را در پیش گرفتم باشد که سرحال بیاییم .میدانی نخل ها اگرنبودند هزینه جنگ زیاد تر می شد چون صدام تیر برق ها راهدف می گرفت وسیمان گران می شد؛ دیده بان های خودی باید نردبان می خریدند،تعریفی برای ایستاده مردن پیدا نمی شد یا جیره بندی می شد .برای ساخت سنگر چوب خریداری می شدو موش خرماها به کشورهای دیگر مهاجرت می فرمودند . هزینه جاروی تبریز در جنوب به چند میلیون می رسید و فرش و موکت کمیاب می شد . نمایشگاه ها؛ نخل مصنوعی وارداتی ازچین می اوردن و نخل کاران جنوب مستاصل.در ماه رمضان دنبال خرمای وارداتی می گشتیم و روزه دچار اشکال می شد وگاوهایمان هم باید تفاله خرمای خارجی میل می فرمودند و قیافه اروپا رفته و روشنفکر بخود می گرفتند ودیگر حرف آدمها ی خودی را نمی فهمیدند و مجبور می شدیم دیلمانج استخدام کنیم تا آنها را در مسافرت های خارجی همراهی کنند وبدتر از همه به فکر رفع بیماری های کشاورزی نباشیم .به راهیان نور چگونه اسباب بازی های ساخته شده از چوب خرما می فروختیم و برای جلب توجه توریست ها و رفاه حال ساکنین باید مراکز تولیدی می ساختیم و هزینه ملی را در آنجا تحت عنوان قدر شناسی هزینه می کردیم و.....ازهمه بدتر باید دنبال خسارت جنگی میرفتیم که خود به خود زحمت است یا اینکه برای مردم محلی به جز فوتبال کار دیگری پیش بینی می کردیم .پس قدر نخل را بدان ویک شاخه خشک شده را حتما در آستانه درب ورودی خانه آویزان کن رافع صد بلاست.
در معرفی روستا ) دیزج خلیل علیا ) و معیشت مردمان آنان اشاره شده بود که تعداد کثیری از همشهری ها به منظور تامین معاش به صورت موقت یا دایم به کشور های مختلف از جمله به کشور روسیه سابق ( آذر بایجان و قره باغ و...) و بیشتر به ترکیه سفر می کردند و همین امر باعث رشد فرهنگی و علمی مردم این خطه شده و متقابلا رشد مذهبی وشیعه گری در مقیاس مرتبط در کشور های متقابل و همچنین دوستی وصمیمیت نسل های مختلف بین ایرانیان و مردم کشور های مورد نظر شده که امروزه نیز اثرات آن بویژه در بین مردم روستا مشهود است . بهترین نشانه این تردد ها رشد علمی منطقه بود. قریب به اتفاق جوانان و میا نسالان و پیر مردان این روستا در کشور های مختلف و در داخل کشور صاحب اثرات بشردوستانه می باشند
در راستای معرفی تعداد351نفر از همشهری ها هفت محله که به کشور ترکیه مسافرت کرده و اصطلاحا غربت کش بودند با تلاش محقق محترم محمد علی نقابی جمع آوری و به شرح زیر تهیه شده باشد که مورد بهره برداری شما عزیزان قرار گرفته و نقطه نظرات خود را به ما هدیه کنید.و جا دارد از این مرد دنیا دیده و محقق تشکر گردد.
بنام آنکه قصه های قران را برای عبرت انسان ها نازل نمود.
سلام بر تو دوست دوران جوانی ام که هنوز فراموشمان نکرده ای. انشا الله سرحال و قبراق پیگیر امورات زندگی هستی و در کنار خانواده خوش. یاد خاطرات کرده بودی و احساس کردم قصد داری افسانه هایی را باز سازی کنی یا اینکه تصمیم به کاری داری و یک احتمال هم دادم که ممکن است.... شده باشی. به هر حال مطالبی در یادداشت ها ی پراکنده پیدا کرده ام باشد که به کار آید . راستی به یاد داری که در خیابان شهید دستغیب با هم بودیم و اصرار کردی تا یکدست لباس خاکی تهیه و چند بسته سیگار آزادی در کیف به راه آهن برویم و زمانی به خود آمدیم که بلند گوهای راه آهن اهواز اعلام کرد : ایستگاه پایانی است ؛ همه پیاده شوند و همزمان صدای آژیر قرمز به گوش رسید و صدا پیچید که پناه بگیرید.
آری آن روز در ایستگاه پایانی نبودیم بلکه تازه ایستگاه مبدا بود که باید شروع به حرکت می کردیم . ساعتی نگذشته بود که راننده مینی بوس گفت جلوتر نمی رم چون از ایستگاه دارخوین شادگان به بعد هم آب گرفتگی است و هم خود رو های شخصی مجاز به تردد نیستند و اگر هم بروم امکان رسیدن به مقصد نیست .
در صورتی که ما تا زه قدم در راه گذاشته بودیم و به اجبار به همراه سایرین پیاده حرکت کردیم و تازه بوی باروت و صدای انفجار به همراه فریاد های عاشقانه یا حسین را می شنیدیم و احساس می کردیم و پوتین های واکس زده و براق دیگر رنگ خاک بودند و لباس های اطو کشیده شوره می بستند وهرجا نگاه می کردی دکل های برق با سیم های بریده درکنار تانک و نفر بری سوخته افتاده بودند و فقط زمانی که ماسه های داغ به وسیله باد به صورت می خورد و صورت سفید کم ریش و کرم مالی شده را همانند نان لواش تازه برشته و تاول زده می کرد روی از آنهابرمی گردانیم و اشک های کریه و خنده باهم سرازیر می شدند و غرورهای جوانی تبدیل به آگاهی های جوانی می شد.
راستی هنوز پل بهمنشیر و ایستگاه 7 و سید عباس را که فراموش نکرده ای ؟ زیر تیغ نخل ها غلتیدن و راه رفتن و گفتن آخ واخ .دنبال مین گشتن و خنثی کردن آنها به خصوص مین های ضد تانک و التماس از فرمانده که جناب مقداری فتیله و چاشنی لازم داریم و مقداری هم حضور شما را می خواهیم مخلوط کنیم ( صدای خنده همه می آمد) به خدا از صبح رفتیم سمت خرمشهر پیرمان در آمده تا این تی ان تی ها وسی 4 را تهیه کنیم و بیاوریم برای تمرین خرج گذاری وآتش بازی . بنده خدا می گفت: حضور ما هنوز به درد می خورد ؛ننم گفته لازمش دارم . دورباره التماس که به جان خودمان آقا فتیله را به خاطر شما دراز تر می گیریم و برایتان جان پناه می سازیم و او پاسخ می داد: از دست شما تبعیدی ها چه کنم بریم بریم ،محاسبات دقیق باشد خرج گذاری بر اساس محاسبات باشد اگر دراز شدید همدیگر را حلال کنید من نیاز به حلالیت شما دارم نه حلالیت شما. اگر مردی اون ستون های بتنی و لوله های فولادی را هدف قرار دهید و زمان را به حدی پیش بینی کنید که امکان خروج از نفوذ را داشته باشید؛ گردن شکسته مگه تو خونه خالت خرج گذاری می کنی ؟ در منطقه امن هم باید جوری عمل کنی که احساس کنی در منطقه نفوذ( دشمن) هستی .
یادت است با علامت دست اعلام خبر می کردیم که الفرار . صدای زیبای انفجار را همزمان می کردیم با صدای انفجار اثابت گلوله های بعثی به زمین . شب در سنگر چه خوش بودیم (پختن غذای محلی ترک و کرد و لر وبلوچ و غذای ای برادر . ورود فرمانده و بالش بازی و پاره شدن پتوی درب سنگر و بالشت ها و بیدار بودن تا صبح و اینکه صدا امینی بلند می شد بدو بدو وقت نمازه صبحه وتازه می فهمیدیم که وقت آموزش برای عملیات شب آینده است).
ورود کاروان یزد در جزیره مینو موقع عصر گاهی چه خوشحال بودیم که خدایا آدم هم دیدیم ولی بکوب بکوب عراق نگذاشت بیشتر با آنها باشیم چون لباس های آنها نیز همرنگ لباس های ما شده بود به هم نگاه می کردیم که بابا ایول به همت این پیر مردان. راستی می دانی چرا هیچ موقع از عملیات تخریب دکل های ارتباطی عراق به دوستان حرفی نزدیم و داوودی موج گرفتگی خود را به خنده گذراند تا آسیب های آنجنانی دید ؛ زخمی شدن فرخی هم داستانی شده بود.همه و همه باید در بین ما و فرمانده و ستاد می ماند و بازگو نمی شد؟ وای ؛ صحبت های جراح بیمارستان طالقانی همه را روده بر کرده بود و خود فرخی هم ریسه می رفت و بعد می گفت آخ وای .
سخنرانی نماز جماعت مغرب در سنگر چه شخنرانی بود به ویژه زمانی که سخنران از سنگر فرار کرد و بچه ها دربیابان دنبالش بودند که برگردانند ؛ میدانم که عملکرد امیری در روز چهارشنبه سوری فراموشمان نخواهد شد و فحش ها و حرکات نریم موسی با زبان عربی به دوستان دشمنان وطن از روی خاکریز به طور واضح شنیده می شود . چه رشوه هایی نریم موسی می گرفت : ببین اگر چند مشت پسته ندین یک توپ 106 از کنار سنگرتان میزنم و می روم .وای از آن روزی که پسته نبود و آقا دو گلوله به سمت عراق پرتاب می کرد و از محل دور می شد و بچه های سنگر تا صبح بیدار می ماندند. ترکش خوردن لباس های امیری روی طناب و جریان ملا نصرالدین هم واقعا خنده دار بود و روز آخر امیری روی خاک و شروع عند ربهم ... اوچه باصفا بود . بچه همدانی کی بود؟ اسمش فراموشم شده با آن هیکل قوی ؛ عکسش را دارم ولی .... از داوودی خبر داری چی شد سر بچه هاش چه آمد ؟ خیلی بی معرفتیم قبول داری؟
پل نو و پل مارد وشلمجه و گمرک برای خود؛ بچه محل هایی داشتند ولی چی شده بود که هر کس می آمد آنجا احساس غربت نمی کردو خود را بچه همانجا می دانست .به قول اون بنده خدا همانکه شبها با ماسک ضد شیمیایی می خوابید: (اخوی آخه شلمچه مسیر ورود امام رضا ع بود و معراج خیل شهدا وگلوگاه عملیاتی ).
ماهشهر و کمپ های الف ب و گرمای مطلوب و سواری بر محل بار کمپرسی ها در مسیر ماهشهر و خرمشهر چه زیبا بود . چفیه در روی صورت فقط محافظ ماسه های درشت بود و مثال الک بر رخ گرفتن را تداعی میکرد .حمام آبادان با آن پیر مرد خوش برخورد و بازار و تغار ماست لاین احمد آباد وجلو شهرداری و بیمارستان و مخابرات آبادان امروز برای خود محلی تازه ساز شده اند ولی حیف ماپیر و کهنه تر شده ایم و مردان گرینفی ( فیلم اخراجی ها) شروع به تاختن کرده اند و خود را تک تیراندازان آن روزگار جا می زنندبه نحوی که هیچ مویی لای درزحرفشان نمی رود.حتی به افسانه های خارج کردن چند عکس و مقداری لباس و فرش وکپسول های گاز و آیینه شکسته از زیر آوار خانه های خرمشهر اشاره می کنند و خوردن چایی در ایستگاه حسینی و سایر ایستگاه های صلواتی را فوز عظیم تبلیغ می کنند .دراستخر و سونا و جکوزی هرچه نگاه میکنی نقصی در آنها نمی بینی ولی در صد جانبازی ها و داستان پردازی های آنها به حدی است که انسان شرمنده می شود چرا این حوادث جنگی را دیگران مشاهده نکرده اند.
یادت می آید وقتی بعد از چند ماه قصد خانه کردیم دیدی در قطار چه وضعیتی داشتیم از شنیدن صدای زن و بچه وحشت زده و تبدار شده بودیم ودر ایستگاه تهران تصمیم به برگشت بعدی گرفتیم.میدانی احساس می کنم مرا سرکار کذاشتی ؛ از کجا فهمیدی که من قصه های شنیده شده را می تولنم بازگو کنم چون تمام این ها را خودت به من تعریف کرده ای ولی امروز میخواهی برایت قصه گویی کنم یا اینکه قصد گرفتن تست هوش از من داری ؟ من تسلیمم و دارای هوش پایین؛ دست از سرما بردار و رضه خوان دیگری دعوت کن. من از 6ماهه اول حضور در چنوب و به خصوص از والفجر مقدماتی چیزی نخواهم گفت . همین قدر هم زیاد شد. عهد کرده بودیم اینگونه باشد.سلام مرا به خانواده ات برسان و ازطرف من احوال پرس باش.بیک بابا
همکلاسی سلام ممکن است خاطرات بچگی را فراموش کرده باشی ولی دوران دبستان ودبیرستان را خوب به خاطر داری با شما هاهستم خواهران محترمه (پروین امینی، رقیه نقابی،نرکس طحنی،منیژه ثمری و عباسی،زهرا سلطانپسند،فاطمه صادقپور، معصومه نژادی و...که سال ها همکلاس بودیم و آقایان محترم : محمود دمساز( علاقمند به داستان اصلی و کرم)، محمد علی پابخش، مهدی آهنگربا آن شیطنت های زیبا یتان، مرحوم حسین پررنگ ( ناصح اعتقادی دوستان بود) ، نورالدین نوجهانی ( علی پروین زمان و مخترع )، جمشید امیری ( لطیفه گوی و خوش سخن)، حسین غازیان ( با آن خنده های زیبا و قاری قران )،، قاسم حسین پور ( درس خوان و خوش تیپ) ، نقی ستاری( زرنگ و با ادب) حسین شعبانی، حسین ابلاغی، مجید بهشتی وحسن جنتی ومنتظری از وایقان،علی چاهی ورضا نیلوفر و چاوشی از نوجده، قاسم للطیفی،افتاده، جمشید طهمورث(راستی بنده را حلال کردی یانه)، نادر برومندو... ، همه دوستان اهل وایقان و نوجده میدانم که همگی با گذشت تاریخ ، جزء بزرگ زنان و مردان روستا شده اید .
هرکدام تربیت خانواده ای را به عهده دارید و از همه بالاتر در مشاغل مختلف عامل رشد فرهنگی و علمی و اقتصادی جامعه بودید ؛ خدا قوّت کار های شما همه و همه باقیات صالحات است و زیبا . کاش یکبار دیگر مدرسه ای بود و کلاس درسی و شیطنت های آن روزگار ، با وجود همه خوبان باز اسم بد و خوب ها را مینوشتیم ،برای هم خط و نشان می کشیدیم ، به لطیفه های کلاسی می خندیدم ،برای اذیّت معلمین طرح می ریختیم ، به جای معلم درب کلاس را باز می کردیم و همه بلند می شدند وبعد همه باهم می خندیدیم ، خود را به مریضی می زدیم و برای آماده نبودن دروس بهانه های مختلف می تراشیدیم ، در روزهای زمستان برف بازی می کردیم و عمدا فرد دیگر راهدف قرار می دادیم ، برف بر جیب و گردن دیگران می گذاشتیم، بااستفاده از لوله خودکار و پوست پرتقال طرف را در جلو تخته سیاه هدف قرار می دادیم، نفت بخاری را زیاد می کردیم، دنبال نگاتیو پلی کپی ها بودیم،راستی دوست عزیز شما که به تدریس مشغول بودی تا چه میزان به رفتارهای دوران تحصیلی خودت و دوستانت در کلاس درس برخورد کردی ، با توجه به برخورد اخلاقی که با دانش آموزانت کردی در درون خود به رفتار های مشابه که انجام داده بودی خندیدی ،و شما دوست محترم که در سایر جایگاه ها مشغولی واقعا گذشته زیبا نبود و امروز زیبا تر از دیروز نیست و فردا واقعا زیبا و تماشایی نخواهدبود ؟ مطمئم اینگونه است .
یاد کتک خوردن دوستان همکلاسی افتادی ، نگاه کن فلانی دستها را باز کرده تا به گرمی از ورود ترکه های مدیر و ناظم استقبال و پذیرایی کند ، اونجا را نفر روسری سر کرده و سر برروی محل تحریر صندلی گذاشته تا ترکه ها فقط بر کمرش اثابت کند چون بارانی اش را از زیر لباس ها پوشیده تا اثر ترکه ها کمتر شود، خنده دار بود نگاه های خشمگین و طلبکارانه نفری که به دلیل چغلی طرف دیگر، مورد نوازش گرم مدیر یا ناظم قرار گرفته به صندلی های طرف مقابل ( به صندلی طرف دختران یا پسران). نوش جان جگرم خنک شد.چه خوب می شد در سال یک روز را به عنوان روز دیدار و تجدید خاطرات قرار می دادیم یا یک پوشه را به عنوان پوشه احوالپرسی با همکلاسی ها و دبیران آن زمان از طریق شبکه جهانی انتخاب می کردیم ،زیبا دیدن و زیبا اندیشیدن این جمع را درآن ماندگار می کردیم. با این نوشتار بر تمام خواهران و برادرانم که همکلاس من بودند عرض ادب و ارادت و بر دوستی شان افتخار می کنم.شیطنت های آن روز خاطرات زیبای امروزند. شاد یاشاین
آرایشگاه آقای علی شعبانی محل گفت و شنود اخبار محلی بود و قبلا گفتیم که این مرد از مردان خدا بود و کاردان و خیر خواه ، ضمن کشاورزی به آرایشگری هم می پرداخت و با دو صندلی چوبی دیوار چسب و یک صندلی نیمه متحرک برای اصلاح و یک لاستیک مخصوص تیز کردن تیغ اصلاح و تعدادی قیچی و ماشین اصلاح مکانیکی و آن پوستر چسبیده شده در کنار آینه از شهر ایران شهر و جاروب و خاک اندازی برای نظافت محل و یک چراغ خوراک پزی کوچک برای کرم کردن آب برای اصلاح ،مغازه ی نظیفی داشت و در تابستان بعد از آب پاشی خیلی خنک می شد.
یادم نمی آید با بچه ها درشتی کرده باشد یا پول همراه نداشتند ومی گفتند پدرمان می آید و حساب می کند بد رفتاری کند بلکه بدون توقع اصلاح را انجام می داد . در عروسی ها هم که جایگاه ایشان به عنوان آرایشگر دامادها ویژه بود. من در دوران کودکی آرزو می کردم جای او باشم ایشان بعد از برگشت از زیارت امام رضا ع به هر دلیلی آرایشگری را ترک کرد و صرفا به کشاورزی پرداخت و مغازه تبدیل شد به محل بستن جاروب
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
.JPG)
_(1).JPG)
