کاشت و داشت و برداشت روستا

کاشت غله و حبوبات و علوفه به طور معمول کشت آبی در پاییز و بهار بود. قبل از شخم زدن زمین چنانچه زمین خشک وسفت شده بود یک وعده آبیاری  انجام و در فرصت چند روزه زمین قابل شخم زدن می شد.شخم زدن زمین های کشاورزی و باغات با گاو آهن و با استفاده از دو گاو انجام می گرفت. کس که مسئول کنترل کاو ها برای شخم زمین بود، یک جفت کفش چارق به پامی کرد وخیش یا پیش رونده را مجهز به پوشش فولادی ساخته، چوب طوق  را به همراه طوقه های مثلثی به گردن گاوهای نرقرار می داد . موقع شخم زدن صدای هو هو توسط استاد شخم زنی( جوتچی) بلند ، هنگام خوردن چاشت شوخی ها و توکل ها به راه بود تا شخم زدن خاتمه یابد.

بعد از شخم زنی نوبت به پاشیدن تخم غلات و کرت بندی می رسید،معمول بود...........ادامه

هرگونه برداشت بدون قید منبع ممنوع است

رمضان در روستا

ماه رمضان برای مردم روستا از حرمت خاصی برخوردار بود، دنبال کردن رویت ماه در شب آخر ماه شعبان  و شب آخر رمضان را کاری مستحب دانسته و غروب به پشت بام منازل یا مسجد به احتمال دیدن ماه می رفتند.روز های ماه رمضان برای استفاده از کلام وعاظ و ادای نماز جماعت در مسجد حاضر می شدند و ما بقی اوقات را به کار و زندگی روزانه می پرداختند.. چون امکانات مدرن وجود نداشت ساعتی قبل از سحری و چند دقیقه مانده به اذان صبح، توسط یکی از جوانان در کوچه ها شیپور زده می شد.اذان صبح وظهر و مغرب توسط  موذن بر بالای پشت بام مسجد با صدای بلند ادا می گردید.در اواخر دهه چهل با آمدن برق و بلندگو، این کار ها نیز راحتر و رساتر شد.برای شیپورنواختن خیلی از جوانان همکاری داشتندولی آقای محمد قوخماز سرآمدتر به نظر می رسید،اذان نیز توسط افرادی همچون قربانعلی کرم زاده ، حسین علی افامی، جعفر صادق دهقان ،مسعود باباپور، قاسم لطیفی، حسین غازیان اجرا می گردید.

در مراسم های نماز جماعت آقای محمد شفی شفی زاده ، آقای رستمعلی نقابی بین دو نماز ظهر و عصربه خواندن دعای ماه رمضان و میرزا محمد دلالت ضمن حضور در صف نماز و ادای تکلیف،به عنوان مکبر هم بودتا صف های بعدی مراحل نماز را متوجه شوند. شبهای قدر  دعای شب قدر و زیارت وارث  توسط آقایان شفی زاده ، رستمعلی نقابی ، نوجهانی ها ، جعفر صادق دهقان و حسن زنده دل ، یوسف رسول زاده قرایت می شد، شخنرانی وروضه را صرفا روحانی محل ( قدرت  وجدانی سرابی)به عهده داشت. 

 بیک بابا