با سلام خدمت شما بازديدكننده گرامي ، خوش آمدید
به سایت من . لطفا براي هرچه بهتر شدن مطالب اين
وب سایت ، ما را از نظرات و پيشنهادات خود آگاه سازيد
و به ما را در بهتر شدن كيفيت مطالب ياري کنید.
مطلب زیر در مورد مرحوم حاج رضا خورشیدی از وبلاکی دیگر گپی شده و نیاز به بررسی مفاد وتکمیل دارد.
رضا خورشیدی در سال 1283 هجری شمسی در دیزج خلیل متولد شد وی خواندن ونوشتن را در مکتب خانه فرا گرفت و در 9 سالگی برای کسب معاش به استانبول مهاجرت T مدتی به شاگرد قهوه چی مشغول و پس از آشنایی با محیط در شغل پیراهن دوزی شروع به فعایت کرد .بعد از چند سالی با کسب مهارت لازم به وطن بازگشت و در تبریز مغازه پیراهن دوزی دایر نمود و چون در آن زمان مغازه پیراهن دوزی در شهر تبریز به مد روز آن زمان نبود آن مرحوم با دوخت وارائه پیراهنهای جدید ، با کلیه کارمندان دولت و مدیران کل واستاندار آشنا گردید .
سال 1391را برایت سالی نیکو و پر مهر می خواهم و زیادی عمق دید و وسع دید .در نامه ات به مطالبی برخورد کردم که جای تامل داشت و علاقه مندی ات را به حقایق دیدم و مسرور شدم که هنوز افرادی هستند که حقایق را از واقعیات تفکیک می کنند و جو زده نشده و امنیت ملی را در مسایل کشور و سیاست لحاظ می کنند .اعمال هرکس را فقط با خودش می سنجند و فرزندان و فامیل فرد را ملاک قرارنداده و تفکرش متاثر از عواطفشان نیست بلکه پازل ها را می چینند و سخن پخته می گویند.
در مورد اینکه چند سوال در مورد یکی از افراد متدین و موثر در نظام سوال کرده بودی ، خواستم با توجه به مطالب پاراگراف اول و اینکه اهل مطالعه و تاریخ هستی به اختصار مواردی را اشاره کنم . اول عرض کنم که به هیچ وجه قکر قیاس نکن که من چنین نظری ندارم ، هدفم از اوردن نکات تاریخی قیاس فرد مورد نظر با ائمه علیهم السلام نیست . می دانی چه شد در مسجد مدینه از وصیت پیامبر ص جلوگیری کردند ، چرا درختی که فاطمه س زیر آن بعد از زیارت شهدا احد استراحت می کرد را بریدند، چرا مسلمان و نماز خوان بودن علی ع بعد ازترور در مسجد بر مردم آشکار شد، چراتابوت اما م دوم را تیرباران و برادرش را قربت الی الله به شهادت رساندند و چراتلاش شد ابوذر و سلمان و مقداد و... را خواستند از علی دور نمایندو چرا های بی نهایت تاریخی ، و اکثریت مردم به قول امروزی ها ککشان هم نگزید ؟تنها یک دلیل داشت بی بصیرتی مردم که دشمنان قسم خورده را جری تر کرد تا ازتبلیغات روانی در راستای اهدافشان بهره کافی و وافی ببرند و مذهب را علیه مذهب بکار بگیرند.
اگر شخصی به ولایت فقیه معتقد باشد به ولایت نسبی یا ولایت مطلقه فرقی نمی کند ، خود را مرید و ولایت را مراد خواهد دانست و بین مرید و مراد غیر معصوم ،اشکال کردن می تواند وجود داشته باشد و اگر مرید اشکال ننمود دال بر پذیرش مطلقه است پس چگونه است که ولایت حکم ریاست و عضویت فردی را در محل حساس تائید و تمدید نماید و در طول سخنرانی ها سخنی بر بدی و علیه فرد مراند ولی مرید دایم دنبال تکذیب و تضعیف فرد مورد اعتماد مراد نماید، اگر ولایت با کسی تسامح و تساهل دارد که نیاز به اشکال دارد و مرید باید در راستای تعالی مراد این اشکال را مطرح نماید و اگر چنین اشکالی وارد نیست پس این مرید همان نادان دوست است که تیشه بر ریشه ولایت و مراد می زند ولی خود را بسیجی تر از بیسیجی می داند ،فرد مورد سوال شما کسی است که حاضر شد آبروی خود را در پذیرش قطعنامه خاتمه چنگ معامله نماید ولی امام رحمه الله این اجازه را نداد و خود جام زهر را پذیرفت ،این فرد نگاه عمیق و وسیعی از دوران جوانی به ویژه در انقلاب و جنگ وبعد از جنگ به امنیت ملی کشور و مسلمین داشته و دارد.
ولی عده ای دوست کم بصیرت به دلیل نا آگاهی از امنیت ملی عاشقانه بر علیه او تبلیغ میکنند و هیچ نیم نگاهی هم نمی کنند که این عمل آنها زیر سوال بردن ولایت و تلاش برای تضعیف افراد مورد اعتماد ولایت و مراد هستند. به قول بعضی از علما آشکار گفتن خیلی از تلاش ها و نتایج تلاش های افراد به مصلحت نیست و امیدوارم با مطالعه و کاشی کردن چند چیز کنار همدیگر ( اعتماد رهبری به فرد ،عملکرد دوست بی بصیرت ، تبلیغات دشمن ،جایگاه امنیت ملی ،تاریخ)بتوانی به حقایقی دست یابی که جرات کفتن آن یافته با دیگران را نداشته باشی .در پایان آرزوی طول عمر بر رهبری و دوستان رهبری و شما دوست عزیز و همچنین رسیدن امت به یک امنیت ملی متناسب و دستیابی نااگاهان به بصیرت را دارم ، منتظرنامه وکلام های زیبایت هستم. بیک بابا
تفکر چیست خواجه عبدالله انصاری در کتاب منازل السائرین، می گوید : تفکر جستجو نمودن بصیرت است برای رسیدن به مقصود و نتیجه.
مدتی بود نامه ای از تو دریافت نکرده بودم و دلنگران بودم فکر می کردم مشکلی برایت پیش آمده که من بی اطلاع هستم ، آدرس جدید را نداشتم ولی از طریق دوستان شنیدم در اقتصاد وارد شده ای دیگر گذشته ها و دوستان فراموشت شده اند و در کار واردات و صادراتی ، مطمئنم که تو در هرکاری وارد بشوی امنیت ملی کشورت را فراموش نمی کنی و همه چیز را با منظور نمودن موضوع حساس امنیت ملی ادامه می دهی .
نوشته بودی که برای تامین امنیت ملی در حال حاضر در عراق سرمایه گذاری کردی و بنا به مصالح دیگر پیگیر در یافت خسارت جنگی نیستی تا خدای نکرده ضررر اقتصادی نکنی ، در امور ورزش هم وارد شدی و قراردادهای آنچنانی بسته ای تا بتوانی با استفاده از تجربه و تکنولوژی بغدادی ها ورزش را تکان بدهی و این اخلاقیات فاسد باشگاهی را اعم از فساد در خرید و فروش بازیکن ، برد و باخت های پولی ، حرفهای نازیبای تماشاگران و ... را تحت تاثیر قرار دهی ولی نمی دانم که وارد کردن میوه از ترکیه و چای از هند و برنج از پاکستان و .......را چگونه در امنیت ملی توجیه می کنی ولی با بیسوادی خودم دریافتم که تولید کنندگان ما باید زبان های خارجی را یاد بگیرند و زحمت تولید و فکر را بخود راه ندهند و به سهولت در بحث دلالگری وارد شوند تا اجناس سایرین را در بین مردم توزیع کنند و این امر اثرات مثبتی دارد چون مغازه و کارگاه های خود را می توانند به انبارداران اجاره دهند و مالیا ت بر در امدشان جایی ثبت نشود و ضمن تفریح و توریست بازی به در امد های کلانی برسند واقعا بر فکر تو آفرین می گوییم که انسان ها را به آسایش می رسانی.
اون همسنگر قدیمی مان عنوان کرد که امور گدایان و دست فروش ها ی مترو و بی آرتی و خیابان ها را برنامه ریزی مناسبی کردی و همانند چراغ های چهار راه ها زمانبندی نموده ای و هرکس باید در ساعت خاصی و در محل انتخاب شده حضور داشته باشد واقعا تو باید در امور کلان برنامه ریزی و بودجه ریزی بکار گرفته شود ، برای اطلاع عرض می کنم که تعدادی از این گدایان و دست فروش ها مثل سایرین هنوز نسبت به پوشیدن لباس های تمیز و اطو کشیده عادت نکرده اند نیاز است آنها را در مرحله اول تذکر بدهی در غیر اینصورت می توانی از رفتن به مرخصی منعشان کنی تا شخصیت اجتماعی مان لکه دار نشودو تولید ناخالصمان پایین نیاید.
من هدفم راهنمایی نیست تو خود راهنمایی ولی من باب افاضه فضل عرض کردم ، همین صداقت تو باعث شیفتگی من شده چون مثل بعضی ها طوری حرف نمی زنی که مجبور به ارسال تاییدیه و تکذیبیه بشوی و یا بهانه های سیاسی بر انجام نشدن یک سری از امور بتراشی و نان سفره ما را با سیاست قاتوق نمی کنی ولی این را مد نظر داشته باش که چند جمله کلیدی از مسایل سیاسی را یاد بگیر و در موبایلت ذخیره کن تا در زمان های ضروری بتوانی از آنها به عنوان عملیات روانی برای رهایی از پاسخ دهی استفاده کنی .
نوشته بودی بازار ارز و طلا در امور تو تاثیری نداشته که خوشحال شدم که توانسته ای به نحوی نقب زنی کنی که دلار و ارز مورد نیازت برابر روش به قیمت دولتی آماده شود و به قیمت آزاد به فروشی و سکه هاییی که به عنوان هدیه تهیه می کنی با همان قیمت بازار آزاد باشد و سکه هایی که می خری با قیمت واقعی . خوب توانستی سال ها با کارهای روانی این موضوع را مدیریت کنی ولی حواست باشد این عملیات ها زمان مصرفشان به پایان رسیده و در حال حاضر پاسخگو نیستند ، هرکس اعتراضی نمود بگو مصالح اینگونه ایجاب می کند و ازگفتن دلایل بنا به مصالح پرهیز کن . بدان که کسی جرات سوال نخواهد داشت.چند مطلب عمومی را برای مشغول کردن اذهان برایت می فرستم تا در دم دستت باشد بیشتر در ارایه مطالب حول این محورها به چرخ: ترافیک تهران واقعا معضل بزرگی است و طرح هایی برایش داریم ، الودگی هوای شهر های بزرگ به حد قابل توجهی رسیده و باید دعا کنید بادی بیاید، بازار بورس از رشد خوبی برخوردبود یادت باشد در در دادن آمار و اطلاعات هیچ موقع به تاریخ خاصی اشاره نکن، مترو نیاز به واکن های جدید دارد، دانشگاه آزاد چنان است و چنین ،ادامه اتوبان امام علی ترافیک را سبکتر خواهد کرد، حجاب در کشور نیاز به بازنگری دارد،در سمینار فلان در این رابطه نشست خواهیم داشت ، ماشین های هوو مشکل دارند ، لنت ترمز ها آزبست دارندودر هر چند از کلماتت بعضی از کشورهای جهان یکم را هم مقصر جلوه بده تا نگویند وابسته ای یا تو مدیریت نداری ، جو را بسنج ببین چه چیزی را علاقمند هستند سریع یک پوین غیر عملی برایشان وعده بده از کجا معلوم در جلسه بعدی کسی حواسش به این وعده باشد و در صورت سوال نیز می توانی حریف ات را مقصر جلوه بدهی که هم فال است و هم تماشا.
زیاد وقتت را گرفتم و فرصت پرسیدن حال و احوال عیالات نشد ولی همینکه نوشته بودی هریک از بستگان را در جایی سازماندهی کردی و یک مشاور متخصص برایشان گذاشته ای خوشحال شدم ولی از گذاشتن مشاور متخصص متعجب شدم چون با ایده اقتصادی و سیاسی مغایرت دارد و لازم است یک اطلاعاتی برایم بدهی ، همین بستگان غیر متخصص را به همراه چند تن از ... را برای مطالعات مختلف به مسافرت چند روزه به کشور های همجوار و یا آنتالیا بفرست خود بخود ایچاد اطمینان در طرفین معامله می کند و کلاس دارد.هدیه های مخصوص به منشی های زیبایتان تقدیم کنید و به خانواده هم سلام برسان منتظر نامه ات هستم.
تنها یک سفارش برادرانه : در کارهایت از ولایت و رهبری و شهدا خرج نکن هرچند که خیلی سخت است و ولایت شعارنیز مباش .پایبندی به همین یک سفارش می تواند عامل ادامه دوستی منو تو باشد و راه نجات هر دویمان. این پیوند را سست نکن.
بنام آنکه قصه های قران را برای عبرت انسان ها نازل نمود.
سلام بر تو دوست دوران جوانی ام که هنوز فراموشمان نکرده ای. انشا الله سرحال و قبراق پیگیر امورات زندگی هستی و در کنار خانواده خوش. یاد خاطرات کرده بودی و احساس کردم قصد داری افسانه هایی را باز سازی کنی یا اینکه تصمیم به کاری داری و یک احتمال هم دادم که ممکن است.... شده باشی. به هر حال مطالبی در یادداشت ها ی پراکنده پیدا کرده ام باشد که به کار آید . راستی به یاد داری که در خیابان شهید دستغیب با هم بودیم و اصرار کردی تا یکدست لباس خاکی تهیه و چند بسته سیگار آزادی در کیف به راه آهن برویم و زمانی به خود آمدیم که بلند گوهای راه آهن اهواز اعلام کرد : ایستگاه پایانی است ؛ همه پیاده شوند و همزمان صدای آژیر قرمز به گوش رسید و صدا پیچید که پناه بگیرید.
آری آن روز در ایستگاه پایانی نبودیم بلکه تازه ایستگاه مبدا بود که باید شروع به حرکت می کردیم . ساعتی نگذشته بود که راننده مینی بوس گفت جلوتر نمی رم چون از ایستگاه دارخوین شادگان به بعد هم آب گرفتگی است و هم خود رو های شخصی مجاز به تردد نیستند و اگر هم بروم امکان رسیدن به مقصد نیست .
در صورتی که ما تا زه قدم در راه گذاشته بودیم و به اجبار به همراه سایرین پیاده حرکت کردیم و تازه بوی باروت و صدای انفجار به همراه فریاد های عاشقانه یا حسین را می شنیدیم و احساس می کردیم و پوتین های واکس زده و براق دیگر رنگ خاک بودند و لباس های اطو کشیده شوره می بستند وهرجا نگاه می کردی دکل های برق با سیم های بریده درکنار تانک و نفر بری سوخته افتاده بودند و فقط زمانی که ماسه های داغ به وسیله باد به صورت می خورد و صورت سفید کم ریش و کرم مالی شده را همانند نان لواش تازه برشته و تاول زده می کرد روی از آنهابرمی گردانیم و اشک های کریه و خنده باهم سرازیر می شدند و غرورهای جوانی تبدیل به آگاهی های جوانی می شد.
راستی هنوز پل بهمنشیر و ایستگاه 7 و سید عباس را که فراموش نکرده ای ؟ زیر تیغ نخل ها غلتیدن و راه رفتن و گفتن آخ واخ .دنبال مین گشتن و خنثی کردن آنها به خصوص مین های ضد تانک و التماس از فرمانده که جناب مقداری فتیله و چاشنی لازم داریم و مقداری هم حضور شما را می خواهیم مخلوط کنیم ( صدای خنده همه می آمد) به خدا از صبح رفتیم سمت خرمشهر پیرمان در آمده تا این تی ان تی ها وسی 4 را تهیه کنیم و بیاوریم برای تمرین خرج گذاری وآتش بازی . بنده خدا می گفت: حضور ما هنوز به درد می خورد ؛ننم گفته لازمش دارم . دورباره التماس که به جان خودمان آقا فتیله را به خاطر شما دراز تر می گیریم و برایتان جان پناه می سازیم و او پاسخ می داد: از دست شما تبعیدی ها چه کنم بریم بریم ،محاسبات دقیق باشد خرج گذاری بر اساس محاسبات باشد اگر دراز شدید همدیگر را حلال کنید من نیاز به حلالیت شما دارم نه حلالیت شما. اگر مردی اون ستون های بتنی و لوله های فولادی را هدف قرار دهید و زمان را به حدی پیش بینی کنید که امکان خروج از نفوذ را داشته باشید؛ گردن شکسته مگه تو خونه خالت خرج گذاری می کنی ؟ در منطقه امن هم باید جوری عمل کنی که احساس کنی در منطقه نفوذ( دشمن) هستی .
یادت است با علامت دست اعلام خبر می کردیم که الفرار . صدای زیبای انفجار را همزمان می کردیم با صدای انفجار اثابت گلوله های بعثی به زمین . شب در سنگر چه خوش بودیم (پختن غذای محلی ترک و کرد و لر وبلوچ و غذای ای برادر . ورود فرمانده و بالش بازی و پاره شدن پتوی درب سنگر و بالشت ها و بیدار بودن تا صبح و اینکه صدا امینی بلند می شد بدو بدو وقت نمازه صبحه وتازه می فهمیدیم که وقت آموزش برای عملیات شب آینده است).
ورود کاروان یزد در جزیره مینو موقع عصر گاهی چه خوشحال بودیم که خدایا آدم هم دیدیم ولی بکوب بکوب عراق نگذاشت بیشتر با آنها باشیم چون لباس های آنها نیز همرنگ لباس های ما شده بود به هم نگاه می کردیم که بابا ایول به همت این پیر مردان. راستی می دانی چرا هیچ موقع از عملیات تخریب دکل های ارتباطی عراق به دوستان حرفی نزدیم و داوودی موج گرفتگی خود را به خنده گذراند تا آسیب های آنجنانی دید ؛ زخمی شدن فرخی هم داستانی شده بود.همه و همه باید در بین ما و فرمانده و ستاد می ماند و بازگو نمی شد؟ وای ؛ صحبت های جراح بیمارستان طالقانی همه را روده بر کرده بود و خود فرخی هم ریسه می رفت و بعد می گفت آخ وای .
سخنرانی نماز جماعت مغرب در سنگر چه شخنرانی بود به ویژه زمانی که سخنران از سنگر فرار کرد و بچه ها دربیابان دنبالش بودند که برگردانند ؛ میدانم که عملکرد امیری در روز چهارشنبه سوری فراموشمان نخواهد شد و فحش ها و حرکات نریم موسی با زبان عربی به دوستان دشمنان وطن از روی خاکریز به طور واضح شنیده می شود . چه رشوه هایی نریم موسی می گرفت : ببین اگر چند مشت پسته ندین یک توپ 106 از کنار سنگرتان میزنم و می روم .وای از آن روزی که پسته نبود و آقا دو گلوله به سمت عراق پرتاب می کرد و از محل دور می شد و بچه های سنگر تا صبح بیدار می ماندند. ترکش خوردن لباس های امیری روی طناب و جریان ملا نصرالدین هم واقعا خنده دار بود و روز آخر امیری روی خاک و شروع عند ربهم ... اوچه باصفا بود . بچه همدانی کی بود؟ اسمش فراموشم شده با آن هیکل قوی ؛ عکسش را دارم ولی .... از داوودی خبر داری چی شد سر بچه هاش چه آمد ؟ خیلی بی معرفتیم قبول داری؟
پل نو و پل مارد وشلمجه و گمرک برای خود؛ بچه محل هایی داشتند ولی چی شده بود که هر کس می آمد آنجا احساس غربت نمی کردو خود را بچه همانجا می دانست .به قول اون بنده خدا همانکه شبها با ماسک ضد شیمیایی می خوابید: (اخوی آخه شلمچه مسیر ورود امام رضا ع بود و معراج خیل شهدا وگلوگاه عملیاتی ).
ماهشهر و کمپ های الف ب و گرمای مطلوب و سواری بر محل بار کمپرسی ها در مسیر ماهشهر و خرمشهر چه زیبا بود . چفیه در روی صورت فقط محافظ ماسه های درشت بود و مثال الک بر رخ گرفتن را تداعی میکرد .حمام آبادان با آن پیر مرد خوش برخورد و بازار و تغار ماست لاین احمد آباد وجلو شهرداری و بیمارستان و مخابرات آبادان امروز برای خود محلی تازه ساز شده اند ولی حیف ماپیر و کهنه تر شده ایم و مردان گرینفی ( فیلم اخراجی ها) شروع به تاختن کرده اند و خود را تک تیراندازان آن روزگار جا می زنندبه نحوی که هیچ مویی لای درزحرفشان نمی رود.حتی به افسانه های خارج کردن چند عکس و مقداری لباس و فرش وکپسول های گاز و آیینه شکسته از زیر آوار خانه های خرمشهر اشاره می کنند و خوردن چایی در ایستگاه حسینی و سایر ایستگاه های صلواتی را فوز عظیم تبلیغ می کنند .دراستخر و سونا و جکوزی هرچه نگاه میکنی نقصی در آنها نمی بینی ولی در صد جانبازی ها و داستان پردازی های آنها به حدی است که انسان شرمنده می شود چرا این حوادث جنگی را دیگران مشاهده نکرده اند.
یادت می آید وقتی بعد از چند ماه قصد خانه کردیم دیدی در قطار چه وضعیتی داشتیم از شنیدن صدای زن و بچه وحشت زده و تبدار شده بودیم ودر ایستگاه تهران تصمیم به برگشت بعدی گرفتیم.میدانی احساس می کنم مرا سرکار کذاشتی ؛ از کجا فهمیدی که من قصه های شنیده شده را می تولنم بازگو کنم چون تمام این ها را خودت به من تعریف کرده ای ولی امروز میخواهی برایت قصه گویی کنم یا اینکه قصد گرفتن تست هوش از من داری ؟ من تسلیمم و دارای هوش پایین؛ دست از سرما بردار و رضه خوان دیگری دعوت کن. من از 6ماهه اول حضور در چنوب و به خصوص از والفجر مقدماتی چیزی نخواهم گفت . همین قدر هم زیاد شد. عهد کرده بودیم اینگونه باشد.سلام مرا به خانواده ات برسان و ازطرف من احوال پرس باش.بیک بابا
آرایشگاه آقای علی شعبانی محل گفت و شنود اخبار محلی بود و قبلا گفتیم که این مرد از مردان خدا بود و کاردان و خیر خواه ، ضمن کشاورزی به آرایشگری هم می پرداخت و با دو صندلی چوبی دیوار چسب و یک صندلی نیمه متحرک برای اصلاح و یک لاستیک مخصوص تیز کردن تیغ اصلاح و تعدادی قیچی و ماشین اصلاح مکانیکی و آن پوستر چسبیده شده در کنار آینه از شهر ایران شهر و جاروب و خاک اندازی برای نظافت محل و یک چراغ خوراک پزی کوچک برای کرم کردن آب برای اصلاح ،مغازه ی نظیفی داشت و در تابستان بعد از آب پاشی خیلی خنک می شد.
یادم نمی آید با بچه ها درشتی کرده باشد یا پول همراه نداشتند ومی گفتند پدرمان می آید و حساب می کند بد رفتاری کند بلکه بدون توقع اصلاح را انجام می داد . در عروسی ها هم که جایگاه ایشان به عنوان آرایشگر دامادها ویژه بود. من در دوران کودکی آرزو می کردم جای او باشم ایشان بعد از برگشت از زیارت امام رضا ع به هر دلیلی آرایشگری را ترک کرد و صرفا به کشاورزی پرداخت و مغازه تبدیل شد به محل بستن جاروب
محمد حسین عمو یک شیرینی قلمی یا شیرنی شمشیری بده یک پنجاه دیناری روی ترازو می انداختم و با تصور اینکه بهترین خرید را کرده ام در کوچه مشغول لیسیدن آن می شدم بعضی از روزها نیز یک شیشه یک لیتری سبز رنگ می بردم و به مبلغ یک ریال (یک لیتر) نفت می خریدم .میدانی این اختلاف مزه و بو از کجا بود . حاج محمد حسین ساعی که صاحب مغازه در همسایگی بود ماهی یک بشگه نفت خریداری می کرد و توسط یک درشکه اسبی از شبستر می آورد و در جلو مغازه میگذاشت و آن را با ظرف های اندازه گیری یک لیتری می فروخت وقتی بشکه بر اثر افتادن از درشکه سوراخ می شد با استفاده از خرما سوراخ های آن را می گرفت ،همه چیز در مغازه داشت از جان آدمیزاد تا شیر مرغ ، به بچه ها سیگار و توتون نمی فروخت . سیکار آن روزگار یکی فتیله پیج ها بودند و توتون و کاغذ آنها جداگانه فروخته می شد و سیگار مدرنی آمده بود به نام اشنوویژه و بعدها سیگار هما چهل تایی و سیگار زر، خرما و کشمش و انواع مایحتاج پخت و پز در آن مغازه یافت می شددر زمستان ها دوتا کرسی داشتند یکی برای خانه و یکی برای مغازه و به نحوی کرسی مغازه تنظیم شده بود که امکان استفاده مشتری را کاملا از بین برده بودو فقط یک طرف آن قابل استفاده برای خودش بود،به کشاورزی هم می پرداخت و در ساعاتی که دانش آموزان تردد داشتند مغازه را صبح باز می کرد و بعدمغازه را بسته و به امورات می رسید. در صورت ضرورت همسرش جنسی را وزن می کرد و تحویل می داد و می گفت وقتی خودش آمد حساب کن،سکوی جلو مغازه محل تجمع عصر گاهی پیرمردان محل بود و صحبت های مختلف وبعضا نیز کودکان در جلو مغازه بازی های محلی ( قندوم قندوم ، گیزلن قاچ، بش داش ،جولیا آدی ، پیل دسته ،آشیق اوینما ،تک قیشلی) را انجام میدادند و اگر دعوایی پیش می آمد بزرگان بچه ها را راهنمایی می کردند. جالب روزی بود که بعضی از این بازی ها روی سکو ی مغازه هنگام نبود صاحب مغازه اتفاق می افتاد و منجر به کنده شدن سکو می شد حاجی می آمد و بازجویی را شروع می کرد که چه کسانی اینجا را کنده اند؟ دیگر چیزی برایشان نخواهم فروخت ،مجبورم بیایم در خانه شان و به پدر و مادرشان سفارش کنم ، بروید جلو خانه خودتان بازی کنید.
.حساب دفتری حاجی به نحوی بود که همه کس حتی دانش آموزان قادر به خواندن آن نبودند چون با استفاده ازحروف بازاری قدیم برای نوشتن استفاده می کرد ولی از نظر حساب و کتاب آدم حسابگر و سالمی بود.خواندن داستان و قصه در شب نشینی ها را من در منزل آنها دیدم و تعریف خاطرات مسافرتی نیز بعد ها به داستان ها و قصه ها اضافه شده بود .
درخت انجیری هم در حیاط خانه داشتند که مردم از شیره برگ آن برای درمان بعضی از بیماری های پوستی استفا ده می کردند، زیبا ترین خاطرات مربوط به ایام عاشورا بود که صبح زود می رفتیم خانه آنها تا به لباس پوشیدن شمر تماشا کنیم ( البسه و تجهیزات شمر در منزل آنها نگهداری می شد)و همزمان شربت تخم ریحانی بخوریم و لی گریه زنان در محوطه حیاط ، حتی خود کسی را که به عنوان شمر لباس می پوشید( خدا بیامرز تقی عمو اوغلی) را هم به گریه وا می داشت وقتی با سلام و صلوات و ناله های جانسوز شمر از خانه خارج می شد به سمت گورستان روستا می رفت تا سرپرستی اسراء را که بیشتر زنان و کودکان بودند وچادر و مقنعه مشکی سر کرده و تخته سه گوشی را به عنوان غل و زنجیر به گردن آویزان کرده بودند به عهده بگیرد مدتی نیز آقا ی رضا کرم زاده این مسئولیت را عهده بود. همگی با عاشوراییان محشور باشند.
وقتی سپاه بهداشت وارد روستا شد اولین دستورات او را بیاد دارم یکی در مورد وضعیت بهداشت حمام ، تغییر وضعیت خروجی آب چشمه و تقسیم آن در دو مسیر جداگانه ، سم پاشی بعضی از اماکن دامی بود فکر کنم نامش سرباز سلطانی بود، خانه انصافی نیز تشکیل شده بود که در واقع در روستا چندان موفقیتی نداشتند و مراجعات نیز کم بود،سال چهل و چهار بود که برق رسانی بعد از تیر گذاری و فروش حق عضویت توسط آقای محمود مرندی با استفاده از موتور برق انجام شد ، غروب بر قلم دوش برادرم بودم و اکثر مردم در کوچه ها ایستاده بودند تا روشن شدن اولین برق را در روستا تماشا کنند .
بعدا نیز این برق به شبکه سراسری متصل شده و گرد سوز ها ، زنبوری ها، هفتی ها و ... که نفتی بودند از رونق افتادند ولی بعد از نیمه شب دوباره مورد استفاده قرار می گرفتند چرا که برق ها از غروب تا نیمه شب روشن بودند.ولی اکثر مردم برنامه خود را با این وضعیت تنظیم کرده و امکانات برقی را نیز بر همین اساس تهیه کرده بودند. و لوله کشی آب نیز با همت مردم و همچنین تامین مقداری از هزینه با استفاده از فروش دیگ بزرگ گرمخانه حمام در سال هزار و سیصد و پنچاه بعد از فروش حق عضویت به خانه ها وصل شد لازم به توضیح است که با توجه به استقبال عمومی برای خرید انشعاب آب ، اقدام به نصب شیر برداشت عمومی در کوچه ها نشد.
کدخدا هم چندان برشی در روستای ما نداشت مگر اتفاق خاصی می افتاد و به عنوان میانجیگر وارد موضوع می شد و ژاندارم ها نیز یادم است سال های چهل و جهار یا پنج بود که برای سرباز گیری آمده بودند و بنده خدایی به سختی کلمات فارسی را به کار می برد و به آنها می گفت بوسیار اینجا تهرانه یعنی بسیار جوانهای اینجا در تهران اقامت دارند و ژاندرم نیز مطلب را دریافت نمی کرد.در مجموع می شد گفت در آن روزگاران نیز مردم روستا استقلال فکری خاصی داشتند و رو به توسعه بودند.
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
