در یکی از روز ها که مدیرکل آموزش وپرورش وقت برای خرید پیراهن به مغازه ایشان مراجعه کرده بود مرحوم رضا خورشیدی با استفاده از موقیعت ، متقاضی تاسیس دبستان ابتدائی در روستای دیزج خلیل شد.مدیر کل وقت قول مساعد دادند،اما معاون وی در غیاب ایشان مخالفت نمودند ، شادروان خورشیدی فردای آن روز به اداره کل آموزش وپرورش و دفتر معاون مراجعه و موضوع را دنبال کردند دوباره با مخالفت شدید معاون مواجه گردیدند ، پس از اصرار فراوان معاون را متقاعد نمودند ومقرر شد که در خواستی از اهالی دیزج خلیل مبنی بر تأسیس دبستان ابتدائی تنظیم وبه اداره کل ارائه گردد،مرحوم رضا خورشیدی به روستا مراجعه  ودر مسجد محله موضوع را مطرح نمودند که با مخالفت بعضی از ریش سفیدان وقت قرار گرفت

شادروان پس از ملاحظه عکس العمل آنان مجبور به درخواست تاسیس دبستان با امضای طرفداران خود و مردم محروم روستا شد .روز بعد نامه را به اداره کل ارائه داده وپس از اخذ موافقت ،مجدداً به دیزج خلیل مراجعه نمودندتا محلی برای احداث مدرسه آماده نمایند در نتیجه حیاطی که متعلق به مرحومه حاجیه خانم فاطمه سودمند بود مدنظر قرار گرفت . نامبرده حیاط را به آموزش وپررش هدیه کردند و دبستان مینو با همت شادروان خورشیدی درسال 1319 هجری شمسی بنا گردید. فعالیتهای شادروان خورشیدی در همین جا متوقف نشد ونامبرده در سال 1325در واقعه پیشه وری به تهران مهاجرت و در بازار تهران مشغول تجارت گردید وچون خود اندک تحصیلات خواندن ونوشتن را بلد بود سعی داشت در زادگاه خود فعالیتهای فرهنگی را ادامه دهد و بر همین اساس در سال 1350در زمین اهدائی مرحوم حاج عباس شعبان ظریفی دبیرستان و راهنمایی رضا خورشیدی را با هزینه شخصی احداث وبه آموزش وپرورش شبستر اهداء نمودند . و در سال 1353 درمانگاه خورشیدی را در زادگاه خویش با هزینه شخصی بنا نهاده و به اداره بهداری وقت هدیه نمودند. شادروان خورشیدی علاوه بر فعالیتهای فرهنگی روستا ، در تشویق مردم برای احداث ساختمان خیریه دیزج خلیلی های مقیم مرکز پیش قدم بودند ، و خود نیز کمک قابل توجهی نمودند .وبالاخره در مورخه 20/10/1370در تهران دارفانی را وداع گفته و در بهشت زهرا آرمیدند. پس از در گذشت شادروان همسر ایشان حاجیه خانم ربابه عشقی در ادامه راه ایشان خانه بهداشت روستای دیزج خلیل را احداث و در اختیار اداره بهداشت شبستر قرار دادند. روحشان شاد و یادشان گرامی باد