سلمونی آقای علی شعبانی  محل گفت و شنود اخبار

محلی بود و قبلا گفتیم که این مرد از مردان خدا بود

و کاردان و خیر خواه ، ضمن کشاورزی به آرایشگری

هم می پرداخت و با دو صندلی چوبی دیوار چسب

و یک صندلی نیمه متحرک برای اصلاح  و یک

لاستیک مخصوص تیز کردن تیغ اصلاح و تعدادی

قیچی و ماشین اصلاح مکانیکی  و آن پوستر

چسبیده شده در کنار آینه از شهر ایران شهر و جاروب

و خاک اندازی برای نظافت محل و یک چراغ خوراک پزی

کوچک برای کرم کردن آب برای اصلاح ،مغازه ی نظیفی

داشت و در تابستان بعد از آب پاشی خیلی خنک می شد.

 یادم نمی آید با  بچه ها درشتی کرده باشد یا پول همراه

نداشتند ومی گفتند پدرمان می آید و حساب می کند بد

رفتاری کند بلکه بدون توقع اصلاح را انجام می داد . در

عروسی ها هم که جایگاه ایشان به عنوان آرایشگر

دامادها ویژه بود. من در دوران کودکی آرزو می کردم

جای او باشم ایشان بعد از برگشت از زیارت امام رضا ع

به هر دلیلی آرایشگری را ترک کرد و صرفا به کشاورزی

پرداخت و مغازه تبدیل شد به محل بستن جاروب