آفتابه سلابچه( متشکل از آفتابه ، ظرف زیرین ، توری مخصوص)

با این کلمه در اکثر کابین نامه های قدیم( عقد نامه ازدواج) برخورد می کنید یا خود آنرا در طاقچه بالا سری مادر بزرگ ها می بینید. بکار بردن آن حتما آداب خاصی داشت.

کار برد: شستشوی دست قبل از غذا ، بعد از غذا ، درمیزبانی های ویژه .

 وسایل همراه آفتابه سلابچه ( حوله تمیز ، خلال دندان)

آداب بکار گیری:

پر کردن آفتابه با آّب وِلَرم توسط عروس خانم یا میزبان یا فرد پذیرایی کننده ، گرفتن آفتابه در دست راست ، انداختن حوله تمیز بر روی ساق دست راست ، گذاشتن سلابچه با دست چب در جلو مهمان ( اولویت با بزرگترها) ، نشستن برروی هر دو زانو در مقابل مهمان ، ریختن آب ولرم حداکثر در دو مرحله بر روی دست مهمان ، بعد اینکه مهمان دست ها را شست و تکان جزیی برای حذف باقیمانده آب روی دست انجام داد ، زاویه قائمه دادن به ساق دست و نشان دادن حوله برای خشک کردن دست، برداشتن سلابچه از جلو مهمان با دست چپ و بلند شدن و تکرار مراسم برای نفر بعدی . بعد از پایان شستشو ، خارج کردن آفتابه سلابچه از اتاق و همراه آوردن خلال دندان و تعارف به مهمان.